Así foi o Camiña e Cata - Boas Vides

 

A finais de outubro conseguimos, por fin, visitar Boas Vides. Os tempos son chegados, que dicía o outro, e xulgando polo tempo, sí que foron 😃

Inda que a mañá empezaba con frio e foi lentamente levantando.

Os sorrisos tamén ían aparecendo.

E se tes un móvil de última xeración o sol xa cho pon él! 😆

Co meu toca esperar a que o Lorenzo saia de todo...

Pero hai outros que non o necesitan 😀 

Dios mío xa hai clases sociais ate para os recordos! 😈 

Menos mal que o camiño e igual para todos...

A subidiña foi un pouco dura, pero como dicía aquela nai ao seu rapaz: "Lo difícil es hermoso!" 

Pasadas as dificultades nos reagrupamos e enfilamos cara A Barca

 

A aldea abandoada que antes era pasaporte para a outra beira do Miño. 

Chama a atención coma construccións tan solidas, en tempos casa de familia de cartos, podénse desvanecer deste modo. Que tal unha reconstrucción ecolóxica con casas autosificentes? 😍

E seguimos camiño ate Meréns:

Outra reagrupación, auga da fonte que nos recomendou a señoriña, e algún piscolabis.

Saindo damos unha volta para ollar Meréns e todas as bodeguiñas que están enriba da vila. As construcións tan típicas do Ribeiro. Feitas hai centos de anos para facer e conservar viño. Agora esmorecendo... Outra reconstrución ecolóxica por facer? 😎
 

E camiñando, camiñando ate Arnoia fumos chegando. Non sen cansancio, a verdade. A pausa para comer algo xa facía falta. Momento que as crianzas aproveitan para xogar 😃

Nada...a perderse unha vez e xa estamos no camiño en breve 😇

Xusto agora que queremos chegar canto antes e probar ese viño e os pinchos...pero sobretodo, descansar! 

Veña que xa case chegamos. Ribadavia; Tan cerca, tan lejos! 

Hay que falar co Wim Menders a ver se fai unha peli 😎

E o Antonio estanos esperando cunha preciosa mesa preparada e... cadeiras para todos!! 

Que caladiños estivemos un rato 😄

Logo xa fumos collendo folgos ...

E vouvos contar unha pequena historia. Resulta que esa nai que lle dicía ao seu fillo "lo difícil es hermoso", xa estivera por Ribadavia. De feito, cando tiña a ese pequeniño na barriga e celebrando o seu propio aniversario. E un día foran a oficiña de Turismo a buscar información e un tal Antonio lles montou unha ruta preciosa para camiñar. Pero había que enlazar dúas rutas diferentes nun piñeiro manso. E os dous que preguntaban non tiñan muita idea de que era iso. E sí vergoña para preguntar 😅

O plan saiu mal e eses dous acabaron perdidos e a embarazada esgotada. Pero como puideron chegaron ao destino 😅

Meses mais tardes un deles, o que esto suscribe, atópase co mesmo Antonio na London Wine Fair; 

.- Hostia! ti es o de Turismo de Ribadavia!

.- Hostia! Ti estiveras na oficiña. Que fas aqui?

.- E ti? 

Total, que o rapaciño da barriga vai ser maior de edade en menos dun mes, o que significa que Antonio e mais eu nos coñecemos dende hai 18 anos! Manda carallo na Habana!!

E nese tempo xa pasaron unhas cuantas cousas, e ahí seguimos. Regando unha amistade que espero poidamos regar uns cuantos anos mais!

 

Agora sabedes que non esaxero cando vos digo que é un gran coñecedor do Ribeiro e da súa historia, ademáis de bo comunicador. É sempre un pracer estar con él, ademais de aprender todo o tempo na súa compaña. Basta un ratiño para decatarse do amor que ten pola sua terra, pola nosa lingua, polo viño, polas tradicións dos antigos, pola xente...

Tivemos a sorte de facer unha cata vertical inversa 😃 Dende o Boas Vides que acaba de fermentar, ate o embotellado: 2022. 

Todos eses anos teñen que pasar para que el decida engarrafalo! Como diría o noso amigo Manuel de Viña Costeira: "E que logo digan que o viño e caro!" 

E sorprenderon e gustaron todos. O novo muito! Porque non parecía un viño recén feito. Xa tiña corpo e  e ate me atrevería a decir que doce!

"O Terceiro" foi o que menos gustou😅

O 2022 redondiño e todo pracer! 

Pero veremos o terceiro como se comporta o ano que ven cando o engarrafe! Haberá que buscar unha excusa para vir probalo 😍

Non sei vos, pero a min pareceume un luxazo de ruta. Tivemos un tempo escandalosamente bo, as paisaxes preciosas, sobretodo o primeiro tramo, e a  cata unha marabilla. A andaina fíxose un pouco longa, pero creo que o esforzo mereceu a pena. Sobretodo co colofón de Boas Vides. Inda que estábamos tan cansados que parecíamos bos 😃

Así que moitas grazas a todos os que viron por facelo posible, por suposto que a Antonio por toda a preparación, a atención, os viños e os xenerosos pinchos! E tamén á Vice que estivo na cola axudando moito nunha xornada algo complicada!

 

Queredes viño? Pois eiquí ides ter que suar para conseguilo! 💪